Met de komst van je kleintje komen er allerlei nieuwe gevoelens op je af. Liefde. Verantwoordelijkheid. Trots. Maar ook eentje die je liever níet uitnodigt op de kraamvisite: schuldgevoel. Over, ja… van alles eigenlijk. Daarom hebben we 5 veelvoorkomende mom (en dad!) guilt-momentjes op een rij gezet. Zodat jij, precies nu, even diep adem kunt halen en denkt: “O ja. Ik ben dus niet de enige.’’
1. Je wil na je verlof eigenlijk heel graag weer aan het werk
Na maanden vol voedingen, knuffels en slapeloze nachten is het idee van een cappuccino die je wél warm opdrinkt en een shirt zonder spuugvlekken best aantrekkelijk. Begrijpelijk! Je mag genieten van je werk, je collega’s en weer even iets voor jezelf doen. Dat maakt je geen mindere ouder, dat maakt je een mens. En ja, die eerste crèchedag is slikken. Maar guess what? Je vindt je ritme. En weet je wat ze zeggen: als jij je goed voelt, voelt je baby dat ook.
2. Je wil eigenlijk nooit meer aan het werk
Alleen al bij het idee aan vroeg opstaan, vergaderingen en spread sheets krijg je een acute bultjes allergie. Je wil gewoon 24/7 met je bundle of joy knuffelen en geen seconde missen van dit wondertje. Ons advies: probeer een paar maanden weer aan het werk te gaan als je verwacht wordt na je verlof en maak dan een beslissing. Praat erover met je partner, vriendinnen en wellicht een collega die je in vertrouwen kunt nemen. Je bent niet de enige die hiermee worstelt: kindjes worden maar één keer groot en de tijd vliegt. Wat je ook doet, bedenk dat niks ‘voorgoed’ is. Daarbij is elke beslissing waar jij je goed bij voelt op dat moment de juiste beslissing.
3. Je wil je kindje op zijn of haar eigen kamertje leggen
Er zijn flink wat dringende adviezen over hoe lang je kleintje bij jullie op de kamer zou moeten slapen. Allemaal goed bedoeld, maar soms slapen jij én je baby gewoon beter met een muurtje ertussen. Net als bij wel of niet weer gaan werken: probeer het uit, geef het een paar dagen (of weken) en kijk wat werkt. En no worries, je kunt het altijd weer terugdraaien.
4. Je bent opgelucht dat je kunt stoppen met borstvoeding
Borstvoeding... soms is het gewoon niet jouw ding. Of de melk gutst eruit, maar jij vindt er stiekem geen bal aan. Misschien wil je weer aan het werk, of ben je gewoon toe aan wat meer vrijheid. Natuurlijk zijn er oplossingen voor alles, maar als jij besluit te stoppen en daar eigenlijk hartstikke oké mee bent dan is dat helemaal prima. Geen schuldgevoel nodig. Praat erover met het consultatiebureau of een lactatiekundige als je twijfelt. Ze denken met je mee en helpen je de opties helder op een rij te zetten. Wat je ook kiest: liefde geef je niet per voedingsmethode, maar in knuffels, kusjes en oneindig veel oogcontact.
5. Je vindt de eerste maanden eigenlijk maar ingewikkeld
Deze hoor je vaak van vaders, maar eerlijk? Hij geldt net zo goed voor moeders. Die eerste maanden met je kleintje... tja, je vond het allemaal maar ‘zozo’.
Niet iedereen zweeft op een pastelkleurig wolkje. Voor sommigen voelt het meer als overleven dan genieten. Je baby is nog zo klein, alles is nieuw, je slaapt nauwelijks, en je lichaam fungeert non-stop als voedingsstation of troostmachine. En eerlijk is eerlijk: je krijgt er in het begin nog bar weinig voor terug.
Maar geloof ons, je kijkt hier later nog met een glimlach op terug, als je peuter over je heen klimt, de kamer vult met gegiechel en je je afvraagt waar de tijd gebleven is.
